Home 2013: verslagen

2013: verslagen

Verslagen van diverse teams

Hieronder de verslagen van de cursisten Big day op 18 mei 2013.

 

Team: Jos, Erna (verslagschrijver), Paul, Petra

Op zaterdag 18 mei was het zover. Na hééééééél veel facebook blufberichtjes van en over teams die allemaal dachten te gaan winnen, was eindelijk het ‘Uur U’ aangebroken. Twaalf teams gingen tegen elkaar ‘strijden’ om tussen klokslag 06:00 uur en klokslag 12:00 uur zo veel mogelijk verschillende soorten vogels waar te nemen. Ons team bestond uit Jos Huijzer (van Het Flevo-landschap; onze teamleider), Petra Veldman (vervolgcursist), Paul Rossèl en ikzelf (basiscursisten). Ik moest wel ruim voor vijf uur opstaan, om vóór 06:00 uur op de door ons team afgesproken startplek, de Kamperhoek, mijn teamgenoten te ontmoeten. Maar dat was het me op voorhand al waard. Ongeacht wat we wel of niet zouden zien, ik was nog nooit in de Kamperhoek geweest en vond het al een geweldig vooruitzicht dat we, onder leiding van Jos, ook nog het gesloten deel van de Kamperhoek in mochten!
Vanaf klokslag 06:00 uur werden vier paar oren gespitst. Er was nog weinig aan vogels te zien op dit vroege uur, maar wat een kakofonie aan vogelgeluiden! Aanvankelijk hoorden we alleen het ‘gewone spul’, zoals Merel, Vink, Koolmees, Zwartkop, etc. We wandelden, al luisterend (en Petra ook turvend) naar het grote hek, waarvan Jos de sleutel had. Wat blijkt daar een prachtig gebied achter te liggen! Zeer gevarieerd, met veel riet, open stukken, waterpartijen en bos. Het was puur genieten om hier te mogen lopen. Dit leverde uiteraard de nodige rietvogels op, zoals Rietzanger, Rietgors, Sprinkhaanzanger, Snor, Baardman, etc., etc. Vanuit een observatiehut kan je uitkijken over de waterpartijen. We hoopten uiteraard op veel watervogels, maar het was erg rustig op het water, dus het leverde maar een paar extra soorten op. Sneller dan gepland gingen we verder het gebied in, rondom de plas, tussen het riet door, en langs open land met daarachter een stukje bos. (Wat is het daar mooi!) We vonden weer wat nieuwe soorten, op de grond, in het riet en in de lucht. In het riet hoorden we de Grote Karekiet lang en steeds luider en duidelijker, heel dichtbij, maar helaas toch verstopt. We hebben hier een tijdje naar staan luisteren en van staan genieten voordat we door gingen. Zoals al voorspeld door Jos, bleken inmiddels de netten voor het ringen al opgesteld te zijn. (Hier is een vogelringersclubje al vanaf 1968 actief!) We zagen al een ‘Fi-Tjaf’ in een van de netten zitten, en de ringer kwam net aanlopen. De ellende met een ‘Fi-Tjaf’ is dat je (als leek) zelden zeker weet of het een Fitis of een Tjiftjaf is. Bij het ringen is dat wel altijd vast te stellen. Als leidraad geldt: Fitis heeft lichte poten, Tjiftjaf donkere. Maar….er zijn uitzonderingen. En ja hoor, deze ‘donkerpotige’ ‘Fi-Tjaf’ bleek op basis van de vleugelpennen toch een Fitis te zijn. We hebben nog een behoorlijke tijd met de ringer en zijn collega’s staan praten. Heel leuk en leerzaam!
De volgende verrassing was een ree die we zeker wel 10-15 minuten op redelijk korte afstand hebben staan observeren. Ze was rondjes aan het lopen, waardoor we even dachten aan een mogelijke naderende bevalling, maar dat bleek niet het geval. Ze kwam geleidelijk aan steeds dichter bij, keek ons regelmatig aan, maar liep niet weg. Maar ja, het was Big Day, dus we gingen toch maar aanstalten maken om door te gaan, waardoor ze ook vertrok. Door naar de Oeverzwaluwwand waar tientallen Oeverzwaluwen af en aan vlogen. In de buurt daarvan zagen we nog een aantal vogels, zoals Knobbelzwaan, Lepelaar en Witte Kwikstaart. Na de Kamperhoek gingen we op weg naar Schokkerhaven. Vanaf de parallelweg op de Ketelbrug hoopten we nog het nodige te scoren in en om het water, maar dat viel helaas wat tegen. Vermeldenswaard zijn alleen een juveniele Zilvermeeuw met een gebroken vleugel en een Oeverloper. Veel meer succes hadden we bij de Oude Schokkerhaven! In een vlakbij gelegen water waren Meerkoeten aan het ‘vechten’. Althans dat dacht ik. Maar dit ‘vechten’, waarbij ze elkaar bijna verzuipen, blijkt erbij te horen als onderdeel van de paring. (Wist ik niet. Weer wat geleerd.)En in de tuin van een van de huisjes was het een komen en gaan van kleine vogeltjes, waaronder Kneu, Putter, Ringmus, iets wat na zeer lang puzzelen een Grasmus bleek te zijn, en de drie nog ontbrekende soorten Zwaluwen. Een rondwandeling op zoek naar steltlopers veel leverde helaas niet veel nieuwe soorten op.
Veel tijd was er intussen niet meer. Bij de Nieuwe Haven van Schokland scoorden we nog een Tureluur en een Gele Kwikstaart. En toen was de tijd al weer bijna om! En we hadden nog steeds geen Buizerd gezien. En dat is ook niet meer gelukt! Dat is dus onze grote frustratie gebleven. We hebben tussen 06:00 en 12:00 uur geen enkele Buizerd gezien, al deden vier paar ogen nog zo hun best!!! Hoe is het mogelijk, in een polder waar je er bij wijze van spreken over kunt struikelen!?? De laatste 10-15 minuten hebben we nog in de auto rondgereden in de hoop er toch nog een te zien. Maar nee, het is echt niet gelukt!
Gewonnen hebben we zeker niet. Sterker nog, inmiddels weten we dat ons team als een-na-laatste geëindigd is, maar….we hebben genoten van de vele mooie natuur, we hebben heel veel geleerd, en we hebben als team zes geslaagde uren met elkaar doorgebracht. Al met al vond ik het een topdag! Dit is zeker voor herhaling vatbaar! Met speciale dank aan teamleider Jos voor de mooie locaties waar hij ons heen bracht (vooral de Kamperhoek!), aan Petra, voor het bijhouden van de scoringslijst, en aan Paul voor zijn enorm goede observatievermogen!

 

Team: René, Joke, Hilma, Ben (verslagschrijver)

De lente van 2013 was in twintigduizend jaar nog niet zo koud begonnen. Daar kwam nog ’n stevige regenvoorspelling bij, uitgerekend op zaterdag 6 mei. Zoals het echte natuurliefhebbers betaamt trokken Rene, Joke, Hilma en Ben zich daar niets van aan. En zo kon het zijn dat Rene en Joke gewapend met paraplu om 5 uur in de ochtend bij ons voor de deur stonden. De vogels in de straat schrokken zich te pletter en floten er op los, maar helaas zij telden nog niet mee, want vanaf zes uur mocht de teller pas lopen. Wij vertrokken naar ’n goed voorstel van Rene Alma naar het Roggebotzand. We zouden om slimme tactische redenen niet naar de Lepelaarplassen en de Oostvaardersplassen gaan. Onderweg regende het nog wat, maar het werd langzamerhand droger. In het bos aangekomen waren wij niet de eersten van de Big Day deelnemers.
Nog ’n paar minuten wachten en de educatieve wedstrijd kon beginnen. Het was alsof de vogels verstoppertje aan het spelen waren, want we hoorden de soorten wel, maar zien ho maar. Maar omdat horen ook meetelt begon ons lijstje vanaf klokslag zes uur te groeien. De iPod hielp hierbij omdat wij af en toe ’n fluittoon konden vergelijken. René raakte echter wel van slag want hij hoorde geluiden van vogels die onmogelijk in het Roggebotzand konden zijn. Hier speelde de onervarenheid van de iPod-Touch bediener ’n rol. Als je ’n struisvogel intoets kun je erop wachten dat Rene zich te pletter schrikt. De zeearenden met jong op het nest waren niet te missen, ondanks dat ook zij zich goed verscholen hielden. Het was alsof de meeste vogels wisten dat er ’n big day was en dat ze geen zin hadden om aan ons spelletje mee te doen. Dieren die wij makkelijk zouden kunnen zien zoals de grote zilverreiger en de buizerd verstopten zich en waren onzichtbaar.
Onderweg zagen we aan de overkant van het water flamingo’s, die zich tussen de zwanen onderscheiden doordat ze hoger op de poten stonden. De toelichting van René was hierbij absoluut ’n noodzaak. Het hoogtepunt van de “day” was de visarend, die overduidelijk hoog in de lucht pronkte. Nog vlak voor twaalf uur stuurde René ons ten einde raad nog door ’n oerwoud van hoge rietstengels om nog ‘n ontbrekend exemplaar te zien, maar helaas. René kreeg het voorgevoel dit keer geen winnaar te zijn geworden.
Hij had gelijk, we zijn eervol derde geworden, maar dat feit doet niets af aan de fantastische natuurbelevenis van onze Big Day 2013.

 

Team: Inge, Huub, Marianne (verslagschrijver), Jeroen

Het is zover, nadat we in september zijn begonnen met de cursus wordt dit de dag van de waarheid. Heb ik er iets geleerd of niet, dit ligt dan alleen maar aan eigen inzet natuurlijk en niet aan de enthousiaste cursusleiders. In de week vooraf worden we regelmatig op de hoogte gehouden met info over waar en wat er te verwachten is en of we ons daar vast in willen verdiepen. Het gaat niet om het “winnen” maar waarom worden er anders teams opgesteld?? Er is ook wat openbaar mailverkeer met een “scherp randje” over wie de beker gaat winnen en het hebben van voorkennis. Dus toch een competitie gevoel. Wij, Inge (teamleider), Jeroen, Huub en Marianne zijn een team en dan zijn er nog 11 andere teams die op deze dag voor de meeste waarnemingen gaan of zullen we zeggen voor veel waarnemingen. Vrijdagavond volgen nog de laatste instructies en moet iedereen vroeg naar bed, want om 3.45uur gaat mijn wekker. Tenminste dat was mijn bedoeling, alleen heb ik de wekker op 4.45uur gezet. Door de spanning gaat mijn innerlijke wekkertje af om 3.45uur gelukkig en ben ik op tijd bij de Trekvogel waar andere teams ook verzamelen.
Huub heeft zich opgeofferd als chauffeur en blijkt een echte raillyrijder. We moeten nog even tanken om niet halverwege de polder te blijven staan en scheuren dan naar het Roggebotbos waar we ons opstellen bij het Zeearendnest. Dit blijkt een plek waar alweer meerdere teams naartoe komen, dus wat voorkennis betreft, die had elk team kennelijk. De rest van de dag komt men elkaar dus steeds weer ergens tegen, wat echter niet tot de zelfde resultaten heeft geleid, maar dat gaat pas op de laatste cursusdag blijken, bij de uitslag. Iedereen doet heel geheimzinnig met wat men ziet of hoort en vaak gaat het bij die kleine bruine K vogeltjes meer om horen dan om zien. Gelukkig heeft Inge een goede kennis op gehoor en zicht en Jeroen een I Phone met de vogel-app, zodat we steeds eerst een te verwachten geluid luisteren in de auto en dan vervolgens ergens uitstappen en wandelen om dit in de natuur terug te horen. Dit is een goed concept want we zijn tot een leuk aantal waarnemingen gekomen. Ik mocht de namen opschrijven en Jeroen kruiste ze aan op een andere lijst ter eindcontrole.
Uiteindelijk is zo’n ochtend in eens om en konden we in de laatste 5 minuten nog 2 kleine Zilverreigers toevoegen aan de lijst. Ze stonden aan de overkant van de Trekvogel en werden opgejaagd door kieviten. Het was een hele gezellige ochtend met een geolied team mede door een teamleider die alles goed heeft voorbereid. We zouden het verdiend hebben 1e te worden, maar het werd 2e.

 

Team: Greet, Hugo (verslagschrijver), John, Marchien

De Big-Day is zo’n dag die je nooit vergeet, je ziet namelijk zoveel vogels! Ook krijg je erg veel adrenaline, omdat je zo vroeg op moet. Maar dan mis je niet het opzwellen van alle zangvogels in het Roggebotzand ’s ochtends! Daar begonnen wij namelijk. We hoorden en zagen daar leuke soorten zoals Zeearend, Wielewaal, Goudhaan, Dodaars, Nachtegaal. We reden door naar Vossemeerdijk waar we Visarend, Zwartkopmeeuw, Krooneend, Zwarte Stern konden intikken, en als bonus 3 Roeken die over het meer vlogen! We doken even later Reve-Abbertbos in en dat leverde Fluiter, Bonte Vliegenvanger, Grote Lijster, Bosrietzanger en onze 2de Wielewaal op. Verderop zongen nog 2 Wielewalen en er zong ook nog een Zomertortel, daar hadden we niet op gerekend!
Even later stonden we op een steiger, de plek voor de Grote Karekiet die op Eekt zit. Die lukte snel dus konden we snel door naar de Bremerbergdijk voor Braamsluipers en Flamingo’s. De Braamsluiper was een dip maar gelukkig ontdekte Greet de Flamingo’s op grote afstand.
We reden de dijk af naar het Harderbroek, in de hoop dat we daar Baardman en Snor bij konden schrijven. Stiekem hoopten we ook op Blauwborst. Jammergenoeg waren die 3 niet gelukt. Hopelijk op een andere plek! We gingen richting de Oostvaarsdersplassen via Lelystad voor Ooievaar die op hun nesten zaten op de mast. De Praamweg kwamen leverde een Grote Zilverreiger op, die we nog niet hadden. De Kleine Praambult was ons laatste plek. Gelukkig zagen we hier nog verschillende nieuwe soorten zoals Smient, Wintertaling, Zomertaling en Raaf. Het was 12.00 dus we moesten stoppen. We kwamen erachter dat 6 uur best weinig is om in noordelijk Flevoland te beginnen en in zuidelijk Flevoland te eindigen! Volgende keer nog wat uurtjes extra wat mij betreft! Jammer dat we geen Gaai zagen, deze ochtend. Dit is de dip van de dag! En toch winnaar!
Voor de mensen die nog nooit met een Big-Day hebben meegedaan, Dit is echt heel erg leuk!!!! Je leert er ook heel van en je bent gegarandeerd met een ervaren en goede vogelaar!